ειδήσεις
Αποχαιρετώντας την Αντριάνα Κιάια (1925-2016)
09
Νοέ
Νοέ
Στις 27 Oκτώβρη 2016, έφυγε από κοντά μας η μαρξίστρια συγγραφέας και ακτιβίστρια Αντριάνα Κιάϊα. Οι εκδόσεις Α/συνεχεια είχαν την τιμή να φιλοξενήσουν ένα μικρό κομμάτι του έργου της. Η Αντριάνα Κιάϊα επιμελήθηκε και έγραψε τον πρόλογο για το βιβλίο “Η επανάσταση του Οκτώβρη – Αναμνήσεις και μαρτυρίες πρωταγωνιστών”, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Α/συνεχεια στην επαίτειο των 90 χρόνων από την Οκτωβριανή επανάσταση.
Γεννημένη στο Μιλάνο από πατέρα ευγενή και μητέρα δασκάλα, η Αντριάνα Κιάια τελειώνοντας τις σπουδές της στα μαθηματικά, παίρνει ενεργά μέρος στο ιταλικό κομμουνιστικό κίνημα. Αρχικά μέσα
από τις γραμμές του PCI (ΚΚ Ιταλίας) και στη συνέχεια σε πολλές επιτροπές και κινηματικές πρωτοβουλίες, σαν εκδότης ή συνεργάτης περιοδικών της επαναστατικής αριστεράς. Η έμπρακτη υποστήριξη της στους πολιτικούς κρατούμενους στην Ιταλία την οδήγησε για ένα διάστημα στην ειδική φυλακή της Βογκάρα. Επιμελήθηκε πολυάριθμες εκδόσεις της ιστορίας του εργατικού και επαναστατικού κινήματος.
Σταθμό αποτέλεσε το βιβλίο της με τίτλο «Το Προλεταριάτο δεν μετανόησε», σχετικά με τους «μετανοήσαντες» στις φυλακές και το κομμουνιστικό κίνημα. Με τόλμη και αποφασιστικότητα υπεράσπισε τις ιδέες της σε δύσκολες εποχές, όπως το 1989 όπου η πτώση του Τείχους του Βερολίνου χαιρετίστηκε, και όχι μόνο από την αστική τάξη, σαν η αποθέωση της ελευθερίας και του τέλους των
«ολοκληρωτισμών». Η σταθερότητα της στην κομμουνιστική ιδεολογία συνοδευόταν από μία διεισδυτική κριτική ματιά, που την έκανε να αναρωτιέται για τους λόγους που οι κομμουνιστές δεν
αντέδρασαν στις διαστρεβλώσεις και τη μετάλλαξη. Χαρακτηριστικό του ήθους της είναι το ότι δεν θέλησε ποτέ να δημοσιευτούν φωτογραφίες της στο διαδίκτυο. Σχολιάζοντας κάποτε τη δημοσιοποίηση της ηλικίας της είπε «με ενοχλεί, γιατί έτσι ο κόσμος θα θεωρήσει πως ζω στο παρελθόν. Αντίθετα πιστεύω βαθειά πως η όποια κληρονομιά μας πρέπει να χρησιμεύσει σαν εφαλτήριο για το μέλλον. Εξάλλου ο κομουνισμός είναι τα νιάτα του κόσμου, κι εγώ νοιώθω νέα και γεμάτη θέληση να συμβάλω με τις δικές μου δυνάμεις στην συνέχιση του αγώνα για τον σοσιαλισμό».
Την αποχαιρετούμε με σεβασμό.